Nieuw werkgroeplid West-Brabant Paul Thiel

Voor Paul Thiel (48) uit Breda is het menens: de beschikbaarheid van het openbaar vervoer. Hij maakt zich daar zorgen over. Omdat hij er zelf graag en veel gebruik van maakt. En omdat hij wil opkomen voor mensen die er afhankelijk van zijn. “Als je ergens iets van vindt, dan moet je er ook iets aan doen”, stelt hij. Wij zijn blij dat hij zich heeft aangesloten bij de werkgroep West-Brabant.  

Paul maakt zijn hele leven al gebruik van het openbaar vervoer. “Mijn ouders hadden vroeger geen auto. Wij gingen met de fiets, de bus of de trein. Dat beviel - en dat bevalt me nog steeds – prima.  Ik heb zelf wel een rijbewijs, maar onder meer door medische problemen met mijn voet is autorijden lastiger geworden.” 

OV-ambassadeur  

Paul is een ware OV-ambassadeur. Hij vindt het leuk om met mensen in gesprek te gaan over de mogelijkheden die het OV biedt. Waar je allemaal kunt komen zonder auto; zoals eindbestemming Madrid, met de trein. Of een dagje shoppen in Deventer, met de bus. “Veel mensen zien het openbaar vervoer als iets lastigs, engs, ongemakkelijks. Ze zijn onbekend met de systemen die erbij horen en hebben het over de vertragingen. Maar staan ondertussen wel met de auto in de file en betalen veel parkeergeld.” 

Aandacht en investeren 

In het dagelijks leven werkt Paul bij Ericsson Telecommunicatie als logistiek expert. “Ik zorg ervoor dat apparatuur op het juiste moment bij de juiste klant terechtkomt. Van Zuid-Afrika tot China. Reizen hoort bij mijn werk. Als je het OV in Nederland vergelijkt met het OV in het buitenland, dan is het hier gewoon goed. Wat niet betekent dat we op onze lauweren kunnen rusten. Zonder aandacht en investeringen kan het hard achteruitgaan.”  

Niet klagen maar bijdragen 

Zijn grootste zorg? “De manier waarop de overheid met ons openbaar vervoer omgaat; het als een kostenpost ziet en denkt in bezuinigingen. Maar niet goed in de gaten heeft wat de impact van die kaalslag kan zijn op mensen die er gewoon echt afhankelijk van zijn. Daarover klagen helpt niets. Ik koos ervoor om zelf iets bij te dragen”, lacht hij. 

Volwaardig meedoen 

Dat lachje verbergt een serieuze overtuiging: openbaar vervoer moet voor iedereen toegankelijk en veilig blijven. “Of je nu in de stad woont of in een klein dorp, mensen moeten zich kunnen verplaatsen. Naar werk, zorgvoorzieningen, familie; dat hoort allemaal bij volwaardig meedoen. Daarom vind ik het belangrijk dat de overheid goed blijft investeren in openbaar vervoer, juist ook buiten de stedelijke gebieden.” 

Meepraten en -denken 

Die betrokkenheid bracht Paul twee jaar geleden bij Reizigersvereniging Rover en via zijn contacten daar bij ons. “Bij de werkgroep West-Brabant kan ik mijn ervaring en ideeën concreet inzetten. Ik ben geen actievoerder, maar ik praat en denk graag mee, geef mijn mening en hoop zo een klein steentje bij te dragen.”