De drijfveer van: OV-juf Marian van Hal.

“Er is een tijd van komen. En er is een tijd van gaan”. Zegt Marian van Hal. Ze begon in 2010 bij ons als OV-gids. En heeft in die rol onlangs haar laatste praktijkbijeenkomst gedraaid. We zijn bij haar op bezoek gegaan en vroegen haar waarom ze bij ons is gekomen? En waarom het nu tijd is om te gaan? En wat heeft haar in de tussenliggende 15 jaar gedreven? 

Marian is geboren in Eindhoven. Ze koos als opleiding voor de Academie voor Lichamelijke opvoeding omdat ze gymjuf wilde worden. Haar eindscriptie ging onder meer over een zwaar spastisch jongetje waarmee ze elke vrijdagmiddag zwom. En ze ging ook gymles geven, bij de Binckhorst in Rosmalen, aan jongens met een verstandelijke beperking. Om, na 15 jaar voor haar twee kinderen te hebben gezorgd, bij De Steffenberg in Vught als activiteitenbegeleider te werken. 

Paplepel ingegoten 

 “Mijn moeder heeft bij mij het zaadje geplant om interesse te hebben voor mensen die het minder hebben. De behoefte om voor hen te zorgen, is met de paplepel ingegoten. Ook bij mijn broer, die is in de jeugdzorg gegaan”, vertelt ze. 

OV-specialist 

“Ik kende ROB al via mijn werk bij het Brabants Centrum voor Gehandicaptenbeleid in Tilburg. Als medewerker POG (Provinciaal Overleg Gehandicapten, red.) zat ik af en toe met jullie en andere belangenorganisaties om tafel om de belangen van gehandicapten in het OV te behartigen. Openbaar vervoer was een soort van specialiteit van mij. Leerlingenvervoer, deeltaxi… Ik heb me daar flink in verdiept en weet er veel van.”  

Voor de groep staan 

Ook al stapte ze in 2006 over naar een andere baan bij de CG-raad voor chronisch zieken en gehandicapten in Utrecht, ROB is nooit helemaal uit haar blikveld verdwenen. Toen ze in 2010 met pensioen ging, waren de contacten dan ook snel weer aangehaald. “Ze vroegen me als OV-gids voor ouderen. Een logische stap voor mij, met al die OV-kennis in huis en omdat ik het heel leuk vind om een verhaal te vertellen aan een groep mensen”, licht de juf in hart en nieren haar keuze toe. 

Op weg helpen 

Nu kijkt ze met een grote lach op haar gezicht terug op 15 jaar OV-gids zijn. “Je leert mensen niet alleen om met bus te gaan, maar je doet ook iets tegen vereenzaming. Er ontstaat sociale interactie als je gebruikmaakt van het openbaar vervoer. Dat vind ik eigenlijk het allerbelangrijkste aan deze functie: mensen letterlijk en figuurlijk op weg helpen. Daarnaast heb ik ook een ideëel motief om mensen te leren het OV te gebruiken: de bus rijdt toch, dus als je meerijdt, dan spaar je het milieu.” 

Marian zat bij de eerste lichting OV-gidsen en heeft bijgedragen aan de doorontwikkeling van deze vrijwilligersfunctie. Door mee te denken en mee te doen, door de theorie aan de praktijk te koppelen en vooral door haar niet-aflatende enthousiasme om anderen te helpen.  

Voldoening 

“Het geeft me veel voldoening. Zo was ik een keer bij het ziekenhuis in Bergen op Zoom. We spraken daar mensen die niet mobiel waren aan over de mogelijkheden van reizen met de bus. Toen kwam er een mevrouw naar me toe die vertelde dat haar moeder in Groningen woonde en dat ze daar graag naartoe wilde. Ze wist niet dat ze met de scootmobiel kon treinreizen. We hebben toe samen uitgezocht hoe ze dat moest aanvragen. Of die drie vrouwen die elkaar niet kenden en dezelfde praktijkbijeenkomst bezochten. De bus was een openbaring voor ze. Ze spraken af om de week erop met zijn drietjes met de bus naar de markt in een dorp verderop te gaan. Geweldig toch?” 

Alles via internet 

Dat je in de bus moet inchecken én uitchecken, ook al stap je alleen maar over. De hele abonnementenstructuur. Hoe je iets moet aanvragen. Dat het tegenwoordig allemaal via internet gaat: Marian ziet nog meer dan voldoende redenen om ouderen via theorie en praktijk te leren hoe ze het OV kunnen gebruiken. En toch heeft ze haar laatste praktijkbijeenkomst dit jaar achter de rug en stopt de OV-juf met OV-gids zijn.  

Tijd om te gaan 

“Er is een tijd van komen. En er is een tijd van gaan. Ik vind zelf dat ik niet meer genoeg ‘bij’ ben, over de datum (ze lacht hard, red.). Lange tijd was het allemaal gesneden koek voor me. Maar dat is het niet meer. Ik krijg de nieuwe ontwikkelingen, zoals OVpay, niet goed meer in mijn verhaal geïntegreerd.  Wat ook speelt: ik ben nu 74 jaar, het is goed om plaats te maken voor andere mensen die ook weer nieuwe ideeën hebben. Mijn tip voor de OV-gidsen na mij: breng de boodschap enthousiast over en luister goed naar mensen.” 

Hartelijk dank Marian 

Stilzitten? Ho maar. We spraken haar op de vooravond van een fietsvakantie. Na terugkomst gaat ze als begeleider weer mee met de seniorenbus in Vught. En met de bushalte letterlijk om de hoek zullen we Marian en haar man nog dikwijls in het OV onderweg zien. Hartelijk dank Marian, voor je enthousiaste inzet als ROB-OV-gids.